۱) به حوزه عبادیات که قیاس در آن راه ندارد، مربوط باشد.
۲) ملاک حکم در آن، به طور ظنّی از منابع مربوط برداشت شده باشد.
۳) ملاک و مناط حکم قطعی است، ولی از ادلّة لفظی استنباط شده باشد.
۴) علت حکم از مقیس علیه به مقیس با ظنّ قریب به علم سرایت داده شده باشد.
