دستور موقت

دستور موقت یکی از نهادهای تأمینی و احتیاطی است. در خصوص دستور موقت باید به این مطالب توجه داشت:

① تعریف دستور موقت:

دستور موقت نهادی ،#فوری ،#تبعی #موقتی و #احتیاطی است برای حفظ یک وضعیت تا حکمی که احتمالاً به نفع خواهان صادر می گردد بی فایده نگردد.

بنابراین دستور موقت نهادی است…..

الف) فوری:
پس تا زمانی که برای دادگاه مسجل نشده است که اقدام فوری لازم و ضروری است دستور موقت صادر نمی نماید (م ۳۱۰)

ب) تبعی:
دستور موقت زمانی صادر میگردد که دعوای اصلی مطرح شده باشد یا لاقل در ظرف مدت مقرر مطرح گردد.

پ) موقتی:
دستور موقت نهادی موقتی است و نمی تواند وضعیتی را به صورت دائمی ایجاد نماید.

ت) احتیاطی:
دستور موقت برای جلوگیری از تضییع حقوق اصحاب دعواست. بنابراین از این جهت نهادی احتیاطی محسوب می گردد.

② موضوع دستور موقت:

موضوع تأمین خواسته توقیف اموال خوانده است. در خصوص موضوع دستور موقت توجه به دو مطلب ضروری است:

الف) موضوع دستور موقت می تواند #فعل #ترک_فعل یا #توقیف_اموال باشد (م ۳۱۶)

ب) خواسته دستور موقت نمی تواند با خواسته اصلی دعوا یکی باشد بنابراین اگر خواسته اصلی دعوا الزام به انجام فعلی باشد، با دستور موقت نمی توان همان فعل را اجرایی کرد.

③ مرجع صالح برای رسیدگی به دستور موقت:

تأمین خواسته همواره در صلاحیت دادگاهی است که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد اما در خصوص دستور موقت باید توجه داشت که:

الف) اصل:
اصل بر این است که دستور موقت باید در دادگاهی مطرح گردد که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد(م۳۱۱)

ب) استثناء:
هرگاه موضوع دستور موقت در مقر دادگاهی غیر از دادگاه صالح به اصل دعوا واقع شده باشد، دستور موقت از آن دادگاه بعمل می آید (م ۳۱۲).

④ مواعد درخواست دستور موقت

⑤ خسارات احتمالی

⑥ رسیدگی به درخواست دستور موقت(م ۳۱۴)

⑦ ابلاغ و اجرای دستور موقت( ۳۲۰)

⑧ فوریت در دستور موقت( اورژانسی بودن وضعیت)

⑨ جهات رفع دستور موقت